Benim samimi bi arkadasım var..Gerçekten baya samimiydik onunla.. İlk başta onu bi dost, kanka olarak görüyodum kendime.. Sonradan ondan bana yakın hareketler gelmeye başladı.. Tıpkı sevgili gibi davranıyordu bana..Ben yavaş yavaş garip olmaya başladım.. Galiba.. Yoo olamaz dedim kendi kendime.. O ve ben.. En samimi dostlar gibiyiz.. Sevemem yapamam ona aşık olamam!! dedim..Ama tutamadım kendimi..Seviyorum işte!! En yakın dostlarımdan birine aşık oldum ben :'((..
Bu kadarla kalsa iyi.. Ben bu duygularımı kankime anlattım.. Olabilr tabi anlattım ama kankim tutturdu seni seviyo diye..Ayarlıyım die ısrar etti dayanamadım tamam bi konuş bakalım dedim...SOnra ikimizi ortak konuşmaya aldı msnden başladı konuşmaya anlattı bnm duygularımı sordum noldu sustun diye cevabı sadece "öyle kaldım valla." sonradan bana uzun bi paragraf geldi..
"Meliscim duygularını anlıyorum kendimden çok utanıyorum ama ben seni arkadaş olarak seviyorum çok pişmanım özür dilerim ama durum bu.."
Nasıl utandığımı anlatamam..Hemen çıktım msnden.. Ve 7 tane hap aldm uyudum..Keşke uyanamasaydım..
Bunlar benim hayatımdan bir kesit alıntı filan değilin inanın lütfen
nabim şimdi benn?? :S