Özdemir Asaf

Konu: Özdemir Asaf Çarş. Tem. 30, 2008 2:30 pm

Özdemir Asaf Arun, Cumhuriyet dönemi Türk şairlerdendir.

11 Haziran 1923 yılında Ankara'da doğdu.Babası Mehmet Asaf Şura-ı Devlet'in kurucularındandır.Babasının öldüğü yıl,1930,Galatasaray Lisesi'nin ilk kısmına girdi.1941 yılında 11. sınıfta,bir ek sınavla Kabataş Erkek Lisesi'ne geçip 1942 yılında mezun oldu.Hukuk Fakültesi'ne,İktisat Fakültesi'ne(3. sınıfa kadar) ve bir yıl Gazetecilik Fakültesi'ne devam etti.Bu arada Tanin ve Zaman gazetelerinde çalıştı ve çeviriler yaptı.İlk yazısı Servetifünun-Uyanış dergisinde çıktı.1951 yılında Sanat Basımevi'ni kurdu ve kitaplarını 'Yuvarlak Masa Yayınları' adı altında yayımladı.28 Ocak 1981'de hayata veda etti.

Şiir

* Dünya Kaçtı Gözüme - 1955
* Sen Sen Sen - 1956
* Bir Kapı Önünde - 1957
* Yumuşaklıklar Değil - 1962
* Nasılsın - 1970
* Çiçekleri Yemeyin - 1975
* Yalnızlık Paylaşılmaz - 1978
* Benden Sonra Mutluluk (Yayınlanmamış Şiirleri,Ölümünden Sonra) - 1984

Etika

* Yuvarlağın Köşeleri - 1961
* Yuvarlağın Köşeleri-2 (Ölümünden Sonra) - 1986

Öykü

* Dün Yağmur Yağacak (Ölümünden Sonra) - 1987

Otokopi,deneme

* 'ça (Ölümünden Sonra) - 1988

Çeviri

* Reading Zindanı Balladı/Oscar Wilde - 1968

Konu: Geri: Özdemir Asaf Çarş. Tem. 30, 2008 2:30 pm

ADINA

Gece denize yanaştım
O, sulardan geliyordu
Duydum, ne iyi dedim...

Baktım,
O, bir gemide geçiyordu
Bağırdım;
Gel'siz, Gitme'siz.

Döndüm çakıllara sordum;
Siz kimdensiniz
Dediler durandan,
Bizi yakın edenden.

Denizi sorguya çektim...
Dedim;
Görüyor musun yaşadığımı
Yetinemedim.

Tuttum yakaladım kendimi
Getirdim gözlerinize serdim
Durdum, size soruyorum;
Yaşadığımı görüyor musunuz? !

Yaşadığımı görüyor musunuz? ?

Özdemir Asaf

Konu: Geri: Özdemir Asaf Çarş. Tem. 30, 2008 2:30 pm

AĞLAMAK

Ağlamak
Unutmak kadar kolaydır inan
Sevin ağlayabiliyorsan
Sevin ağlıyorsan
Gül ağlayabiliyorum diye
Gül ağlıyorum ağlıyorum diye
Sana birşey yapamam
Ağlayamıyorsan

Özdemir Asaf

Konu: Geri: Özdemir Asaf Çarş. Tem. 30, 2008 2:31 pm

AĞLAMAK-2

Ağlamak
Bazı acılarda yetmez
Bazı ölümlere

Örtüsüdür bazı acıların
Örter, örtülmez
Savunur bir süre

Ağlayanlar sevinmeli
Sevin ağlıyabiliyorsan
Acılar art arda dinmeli

Durur bir nöbetçi gibi
Durur bir bekçi gibi
Zamana gülmeli-gülmeli

Sevin ağlayabiliyorsan
Unutmanın kardeşidir ağlamak
Uyur uyanır yatağında duyguların
Düşüncenin kucağında hep çocuktur
Ağlamak

Özdemir Asaf