Ölüyorum...

Doğarken mi başladı benim son yolculuğum

Ondan mı öyle geçti o garip çocukluğum

Masallarla düşlerle beni hep aldattılar

Yaşadığım; en büyük yalandı biliyorum

Boşluğu kucaklardım uzatsam ellerimi

Düşsem diye beklerdi pusuda bir uçurum

Kol gezerdi çevremde acılar ölüm gibi

Ben ondan böyle kaldım, ondan karardı ruhum

Yağmur mu yağmazdı ne, tarlalar mı çoraktı

Neden hiç yeşermedi serptiğim onca tohum

Şimdi ölen bir şey var içimde azar azar

Ha söndü ha sönecek yıllar önce yanan mum

Susmayın biliyorum, ben bir yalan dünyada

Gürültülü yaşadım, sessizce ölüyorum...

guseL sııRmı$ cem emegıne sagLık