GeLin

Ben Minibüsü ile köyden köye dolaşarak kap-kacak satan bir seyyar satıcıyım.1973 yılında Güney doğudaki illerimizden birinin merkeze uzak olan köylerini dolaşıyorduk. Her zamanki gibi akşam üzeri satışı bitirip yemeğimizi yedik. Karşıdaki kahveye geçip çayımızı içerek yorgunluk attık. Kahveden ayrılırken yanımıza gelen kahveci,Gençler karanlık bastı gece burada kalın biz gece Şehire inmeyiz sabahı bekleriz dedi.Ben gülerek .Amca sen ne diyorsun.Ben her gittiğim köyde bir gece geçirsem aç kalırım derken bir yandanda yolumu kesebilecek eşkiyaya karşı arabada taşıdığım silahın varlığı bana güven veriyordu. Kahveci, Peki o'zaman yolunuz açık olsun.Yalnız yolda mola vermeyin dedi. dağların arasından bir yılan gibi kıvrılarak giden toprak yol gecenin rutubeti ile iyice yumuşamıştı. minibüsün tekerleklerinin çıkarttığı ses duyulmuyordu. Köyden ayrılalı 20 km olmamıştıki gözüm gösterge tablosundaki hararet ibresine takıldı.ibre neredeyse sona dayanmıştı.Lanet olsun bu eski arabaya diye düşünerek önümdeki son rampayı çıktım.Aynı anda Tam tepede yolun sağında Ağaçlar arasında önünde yalak olan eski bir çeşme gördüm. Oğlum ben hakikaten de ballıymışım dedim arkadaşıma. Minibüsü çeşmeye iyice yanaştırıp,koltuğun altından bidonu alırken arkadaşımın uyuyor olduğunu fark ettim. Minibüsten inip çeşmeye doğru giderken ağaçların garip bir rüzgarla sallandığını Hissettim.İster istemez içim ürperdi ve kahvecinin sözlerini hatırladım. Aceleyle bidonu doldurdum arabaya giderek motor kapağını açıp suyu koymaya başladım.Aynı anda arkamda birisinin varlığını hissettim.Ve omuzumda bir elin. O'an gayri ihtiyari ön camdan içeriye baktım. Arkadaşım uyuyordu.Bir anda sırtımdan soğuk Bir ter boşandı. Arkama döndüm.Gördüğüm şey karşısında neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Karşımda telli duvaklı ve çok güzel bir GELİN duruyordu. tatlı bir ses tonuyla merhaba Benide gittiğiniz yere götürürmüsünüz dedi.Ben gecenin 12sinde onun böyle ıssız bir yerde tek başına ne aradığını düşünerek Arabaya binebileceğini söyledim.Ben şöför kapısına yönelirken oda aracın sağdaki kapısına yöneldi.Ben koltuğuma henüz oturmuştum ki sağ kapının Arkadaşım tarafından kilitlenmiş olduğunu fark ettim.Uzanıp kapıyı açacagım sırada Gelin ile Gözgöze geldik.Gözleri kıpkırmızıydı öfke ile kapıyı sarsmaya başladı.Ben hemen kendi kapımı kapatıp kilitledim, o'esnada uykusundan uyanmış olan arkadaşımın uyarısı ile açık unuttuğum Camımı kapatmak istedim. Fakat çok geç kalmıştım.Benim olduğum tarafa gelen gelin yarı açık olan camı elleriyle tutarak kapatmamı engelledi.Yüzünü cama yapıştırmıştı.Dişleri simsiyahtı. camı tutan ellerine baktım. Tırnakları çok uzundu,uçları sivri ve aşağı doğru kıvrılmıştı. Ben can havliyle arabayı çalıştırdım.Vitese takmaya çalışırken,sol omzumda keskin bir acı hissettim.Dönüp baktığımda sol omuzuma saplanan tırnakların,etime gömüldüğünü gördüm. Yaratık Acaip homurtular çıkartıyorve minibüsü durdurmaya çalışıyordu.Gaza yüklendim ama haraket edemedik tekerlekler olduğu yerde boşa dönüyordu.İkimiz birden yüksek sesle dua okuyorduk. Birden minibüs ileriye doğru fırladı.Yaratığın tırnaklarının kaportaya sürterken çıkarttığı sesi duyduk.Aynadan baktığımda onun ayaklarını açmış , kollarını ileriye uzatmış bir halde durduğunu gördüm. Sanki onuda almamız için bize yalvarıyormuş gibi bir hali vardı. Sabah köye kalkan minibüslerin kahyasını bulup ona olayı anlattık. Sizin yaşıyor olmanız Büyük mucize, çünki gelini gören ve hayatta kalan kişi sayısı çok azmış.Bu gelini yıllar önce bizim gittiğimiz köyde evlendiği gece kaçırıp tecavüz edip işkence ile öldürmüşler. Cesedini 3 gün sonra bizim durduğumuz yere yakın bir yerlerde yol kenarında bulmuşlar. üzerinde yırtılmış ve kanlı gelinliği ile.Bu olaydan sonra yolculuklarımı hep gündüz yapıyorum. GÜNDÜZÜN ŞERRİ GECENİN HAYRINDAN İYİDİR DERLER.


Bir arkadaşım anlatmıştı.Onların akrabalarının başından geçmiş bu olay.Burhan diye bi çocuğun başından geçmiş bu olay.Burhan'ın anne ve babası memleketlerine gitmişler.Burhan da evde yalnız kalmış.Aradan 10 15 gün geçmiş.Kapı çalınmış Burhan kapıyı bi açmış karşısında anne ve babası ,habersizce gelmişler,ama oldukça yorgun ve bitkin görünüyorlarmış.Gözlerinde tarif edilemeyen boş bir bakış varmış ,oğullarına nasılsın bile dememişler ve hemen yatağa girmişler ve uyumaya başlamışlar.Neyse burhan yorgunlar diye bişey dememiş ,o da televizyon izlemeye başlamış.Tam o sırada telefon çalmış arayan teyzesiymiş ve ağlıyormuş Burhan'ın anne ve babası trafik kazası sonucunda ölmüşler,bunu duyan Burhan nasıl öyle olur bu imkansız diyormuş, teyzesi şu an hastande morgtalar diyormuş ,Burhan'da burdalar ,yeni geldiler asla böyle bişey olamaz diyormuş.Telefonu bırakan Burhan hemen yatak odasına koşuyo ve gördüklerine inanamıyor.Bomboş bir oda,orada çocuk çığlıklarla kendisini dışarı atmış.Bu olay da onun hayatında büyük bir yara açmış....